Een naam om van te houden

Eleonora B een naam om van te houden.

een pracht van een verschijning met een belofte van pit en temperament maar de ogen stonden dof. Het leven was eruit gesijpeld. Soms, als ze boos was, spuwden diezelfde ogen vuur. Gelukkig, er was nog iemand thuis.

In het begin kwam er weinig uit haar vingers, ze leek bang voor papier, bang om iets te maken, bang dat het niet goed zou zijn, bang om te spelen of los te gaan. Ze leek in een vacuüm te bivakkeren ergens tussen culturen, verwachtingen en verlangens. Ze zat op slot en kleurde platen, de een na de ander.

Toen ging ze op reis naar haar moederland, naar de geuren en kleuren die ze wist dat er waren, naar de zee en de mensen met hun geluiden en taal. Het was alsof ze er opnieuw leerde ruiken en proeven en horen en kijken en voelen en dat was in haar ogen te zien.

Eenmaal terug laat ze zich overhalen om te kleuren, te krassen, te doen zonder denken en helemaal los te gaan met stiften en pennen en potloden en krijt. De tekeningen die daaruit kwamen, hadden de kleuren, de taal en de weemoed van het land waar ze geweest was. De motieven deden in de verte daar waar ze vandaan kwam weerkaatsen

Toch was er opeens weer de vlucht naar de kleurplaten. We hebben haar een zelfportret geserveerd. Haren en kleding kwamen al snel tot leven maar de huid bleef onaangeraakt, niet ingevuld, dat liet ze aan anderen en juist dat was een meesterzet. In geuren en kleuren werd ze geëerd. Haar werk nam een enorme vlucht naar voren en vertelde haar verhaal van waar ze vandaan kwam en wie ze eindelijk durfde te zijn met een handschrift dat artisticiteit verraadt en niet zo’n beetje ook.

Eleonara B een naam om van te houden.